3 dagen voor mijn site live ging, kreeg ik een berichtje van mijn vader: dat de website er goed uitzag. Amai, moest er een mogelijkheid zijn om Messenger berichtjes in te kaderen en op te hangen, ik deed het subito presto. Je moet namelijk weten dat mijn vader geen man van complimenten is. Zoals ze in Nederland zeggen : doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Maar bovendien is mijn vader een echte computergoeroe. Hij was één van de eerste mensen in Poperinge die een computer hadden, zo'n Commodore beest als ik me niet vergis. Op zich niks opmerkelijks, maar u moet weten dat wij thuis ook nog een winkel hadden. In rookartikelen. Voor u het vraagt : nee, nooit gerookt. Omdat het mocht. ;) Maar mijn hele jeugd was ik dus "het meisje van de sigarettenwinkel." Soit, we dwalen af.
Op den duur kwamen er zoveel mensen een beroep doen op mijn vader, dat wanneer er klanten binnenkwamen, mijn moeder eerst moest vragen of ze voor de winkel kwamen of voor mijn vader. Hij had namelijk een bureautje vlak naast de winkel. Er zijn dus heel wat handelszaken in Poperinge waar hij een prijslijst voor heeft gemaakt, of een menu of wat dan ook. Later draaide hij er ook zijn hand niet voor om om een eigen website te maken. En ziedaar, de website van de Heemkundige Kring van Poperinge was een feit. Tot op heden verzorgt hij nog steeds de layout van het tijdschrift van de Heemkundige Kring trouwens. Jaja, mijn vader is een krak. Moest hij dan niet gaan werken, vraagt u zich waarschijnlijk af? Hawel, ik was de enige in de lagere school wiens vader toen al op pensioen was. Hij was namelijk piloot in het leger en kreeg de mogelijkheid om (een beetje heel) vervoegd met pensioen te gaan. Aangezien hij op die manier ook mijn moeder kon helpen met de groothandel, heeft hij niet getwijfeld. Maar soit, we dwalen weer af.
Heel even speelde ik met het idee om hem om hulp te vragen bij het maken van mijn website. Maar dat leek me niet zo'n goed idee. Waarover later meer.
Eerst een vreugdedansje rond de salontafel. En een kadertje zoeken. ;)
PS: Hieronder een foto van hoe de winkel eruit zag in 1941. De dame achter de toonbank is mijn mémé Marcella, de moeder van mijn moeder. 80 jaar na datum ligt de originele vloer er nog steeds. Cool hé.... :)
Comments